anrufen /czasownik: ruft an, rief an, hat angerufen/ - telefonować, dzwonić, wzywać, wołać, prosić, /prawn./ odwoływać się

W ZDANIU:
Darf ich anrufen? - Czy mogę zadzwonić?
Er ruft seine Mutter an. - On dzwoni do swojej mamy.
Er wird uns innerhalb von drei Tagen anrufen. – Zadzwoni do nas w ciągu trzech dni.
Falls die wieder anrufen, sag dass ich nicht da bin. – Jeżeli znowu zadzwonią to powiedz im, że mnie nie ma.
Frau Schmidt, rufen Sie bitte um 12 Uhr bei der Firma an! - Pani Schmidt, proszę zadzwonić do firmy o 12.
Hast du mich angerufen? - Dzwoniłeś/aś do mnie?
Ich habe keinen angerufen. - Nie dzwoniłem.
Ich rufe dich an, sobald ich Zeit habe. – Zadzwonię do ciebie, jak tylko będę miał czas.
Ich wollte dich anrufen, aber ich habe mein Handy vergessen. - Chciałem do ciebie zadzwonić, ale zapomniałem telefonu.
Jede Woche rufe ich meine Schwester an. - Co tydzień dzwonię do swojej siostry.
Ruf mich bitte an, wenn du zu Hause bist. - Zadzwon do mnie jak tylko będziesz w domu.
Sobald er in Warschau eingetroffen war, rief er mich gleich an. - Jak tylko przybył do Warszawy, zaraz zadzwonił do mnie.
Vergiß nicht, mich anzurufen. - Nie zapomnij zadzwonić do mnie.